Verbod op huisdieren huurcontract

In veel huurcontracten staat een huisdierenverbod. De huurder mag geen hond of kat hebben in het gehuurde, tenzij hij toestemming van de verhuurder heeft. Overtreedt hij die regel dan mag de verhuurder het verbod afdwingen of de huurovereenkomst opzeggen. Het komt in de praktijk vaak voor. Minder duidelijk is wat precies de rechten en plichten zijn van een verhuurder en huurder bij zo'n verbod. We gaan daarom dieper in op de factoren die bepalen wat de verhuurder van de huurder mag verwachten en andersom.  

Of een verhuurder het verbod mag inroepen tegen de huurder en welke maatregelen hij mag nemen bij overtreding van het huisdierverbod, hangt af van met name 2 factoren:

• het huurcontract zelf en de clausule met het huisdierenverbod moeten rechtsgeldig zijn 
• de verhuurder moet goede gronden hebben om de toestemming te weigeren

Om te beginnen, zo’n verbod op huisdieren moet rechtsgeldig zijn. In de meeste gevallen is dat wel het geval. Uit rechtspraak blijkt echter dat het soms bij het verbodsartikel al misgaat. In een zaak waarbij 2 huurders om toestemming om een hond hadden gevraagd van de VvE, weigerde de VvE die toestemming. In het huishoudelijk reglement (HR) van de VvE stond wel een huisdierenverbod, maar er stond niets over in het splitsingsreglement.Het Hof wees erop dat het HR alleen regels van orde mag bevatten. Regels die het gebruik van het appartementsrecht door een eigenaar of diens huurder beperken, zijn dat niet en horen dus in het splitsingsreglement thuis. Het verbod was daarom niet geldig.

Het komt ook voor dat bij het verbod een boete staat die de huurder bij overtreding moet betalen. Is er een maximum aan de boete gekoppeld, dan is de boetebepaling vaak ook geldig. Tot slot moet de huurovereenkomst zelf rechtsgeldig zijn. De huurovereenkomst moet getekend zijn en voldoen aan de huurregels. 

Heeft de huurder om toestemming gevraagd, dan mag de verhuurder alleen weigeren als hij goede gronden heeft. Staat er in het artikel een totaalverbod op huisdieren, dan is het bijvoorbeeld niet redelijk om toestemming te onthouden als het gaat om een aantal goudvissen. Maar wat zijn goede gronden? Een goede grond is bijvoorbeeld overlast. Stel dat het gaat om 2 herders die de hele dag door blaffen, dan zou deze overlast aan andere huurders en omwonenden een goede reden kunnen zijn. 

Of een verhuurder een goede grond heeft om toestemming te weigeren of een maatregel te nemen, hangt af van de vraag welk belang zwaarder weegt. De bepaling kan namelijk inbreuk maken op het woongenot van de huurder. Het belang van de huurder kan in zo’n geval zwaarder wegen dan het belang van de verhuurder bij het handhaven van het huisdierenverbod. Dat is bijvoorbeeld het geval wanneer het dier geen overlast veroorzaakt. Het belang bij een ongestoord woongenot is dan doorslaggevend. 

Veroorzaakt het huisdier wel (ernstige) overlast, dan kan de verhuurder wel eisen dat de huurder afstand doet van zijn huisdier. Bij weigering zou de verhuurder dan beëindiging van de huuroverkomst bij de rechter kunnen verzoeken. Vaak staat de rechter de huurder dan nog wel een termijn toe waarbinnen hij zich alsnog aan het verbod moet gaan houden.