Scheiding met kinderen

Over de vraag bij wie de kinderen gaan wonen als jullie uit elkaar gaan, mag je in principe met elkaar afspreken wat je wilt, van bijna altijd bij 1 ouder tot een 50/50 verdeling (co-ouderschap) tussen jullie beiden. Er zitten wel een paar beperkingen aan:

• je moet je kinderen bij jullie beslissing betrekken op een manier die bij hun leeftijd past

• kinderen kunnen de rechter een brief sturen en vragen om rekening te houden met hun eigen wensen

• de rechter wil kinderen vanaf 12 jaar horen om te weten wat zij vinden van de afspraken (dit mag ook schriftelijk)

• de afspraken moet redelijk zijn en niet te ingrijpend voor het kind

• de ouder bij wie de kinderen niet wonen, heeft het recht om de kinderen van tijd tot tijd te zien

• de rechter heeft het laatste woord bij echtscheiding

Als je er samen niet uitkomt bij wie de kinderen blijven of wanneer ze omgang met de andere ouder hebben, gaat de rechter daarover beslissen. Maar je moet wel eerst hebben geprobeerd om er met behulp van een mediator samen uit te komen. De rechter wijst de dagelijkse verzorging aan 1 ouder toe. De andere ouder krijgt een zogenaamde zorgregeling zodat hij de kinderen op vaste momenten kan zien. De rechter stelt daarbij de belangen van de kinderen centraal. De kinderen blijven meestal bij de ouder die ze tot aan de scheiding het meeste verzorgde.  

Je bent als ouder verplicht om financieel bij te dragen in de kosten van de verzorging van jullie kinderen totdat ze 21 jaar zijn. Wanneer een kind bij de ene ouder gaat wonen, moet de andere ouder kinderalimentatie betalen. Hoeveel dat is, hangt af van het aantal kinderen, hun leeftijd en jullie inkomen. Via de rekentool tremanormen kun je de kinderalimentatie berekenen. Je mag hierover ook in onderling overleg andere afspraken over maken. Let erop dat de hoogte van de kinderalimentatie weer invloed heeft op de hoogte van de partneralimentatie. 

Ook bij co-ouderschap kun je recht op kinderalimentatie hebben of verplicht worden kinderalimentatie te betalen. Als 1 ouder meer verdient dan de ander, kan het onredelijk zijn om ieder de helft van de kosten van de opvoeding te laten betalen.

Als ouder blijf je allebei verantwoordelijk voor de verzorging en de opvoeding van jullie kinderen. In de praktijk kan dat problemen geven. De ene ouder vindt misschien dat een kind op tijd naar bed moet, de andere ouder niet. Zolang het verblijf bij de je ex-partner niet uitmondt in verwaarlozing of mishandeling van de kinderen, kun je daar weinig tegen doen. Vraag een advocaat om hulp als je een zorgregeling wilt wijzigen.  

Beide ouders mogen ook na de scheiding de minderjarige kinderen wettelijk vertegenwoordigen omdat ze automatisch ouderlijk gezag hebben. Dat betekent dat je allebei namens de kinderen:

• overeenkomsten mag aangaan, zoals een bankrekening beheren

• aansprakelijk voor ze bent

• een juridische procedure kunt starten, bijvoorbeeld om schadevergoeding te claimen na een ongeluk

Sommige zaken mag iedere ouder zelfstandig doen, voor andere zaken is de toestemming van beide ouders nodig.

Voor de volgende zaken is toestemming van beide ouders nodig:

• medische behandelingen (inclusief je kind naar een psycholoog laten gaan)

• inschrijving op een nieuwe school

• het aanvragen van een paspoort of ander reisdocument

• verhuizing van een ouder

• vakantie naar het buitenland

Lukt overleg hierover niet, dan kun je de rechter vragen om vervangende toestemming. In uitzonderlijke gevallen kun je ook via de rechter alleen het gezag krijgen.   

Je moet als je gaat scheiden de afspraken over de opvoeding en verzorging van de kinderen schriftelijk vastleggen. Dat doe je in een ouderschapsplan. Dit ouderschapsplan is verplicht. Als je er niet volledig samen uitkomt, kun je de rechter vragen om over de verschillende onderwerpen (zoals alimentatie, verblijf tijdens de vakanties, etc.) een beslissing te nemen.